De Bijbel bevat de heilige geschriften van joden en christenen.
De naam “bijbel” is afgeleid van “biblia”, het Griekse woord voor boeken, omdat de bijbel bestaat uit een aantal boeken.
Het thema dat al deze boeken gemeen hebben, is het verhaal van de verbintenissen, of verbonden, die God sluit met zijn volk. Zowel joden als christenen geloven dat de bijbel het boek is van het Verbond tussen God en de mensen.
De christelijke uitgave van de bijbel is samengesteld uit twee delen, de testamenten. Testament is een Latijnse woord voor verbintenis oftewel verbond.
Het eerste gedeelte is het Oude Testament. Die vertelt de geschiedenis van het uitverkoren volk van God, de Israëlieten, hun omgang met God en hun verwachting van de beloofde verlosser, de Messias. Messias is het Hebreeuws woord, ook het Koptische woord, voor Christus. Christus is een Griekse woord.
Het tweede gedeelte, het Nieuwe Testament, beschrijft het leven van die Messias, van die Christus – Jezus. Het beschrijft Zijn leer, en het begin van het christendom. Alle christelijke gemeenschappen aanvaarden de Hebreeuwse teksten als gezaghebbend, aangezien het christelijke geloof zich uit de joodse leer ontwikkelde. Voor christenen is Jezus Christus de Messias die in het Oude Testament wordt voorspeld.
Het Oude Testament:
Het Oude Testament is een verzameling geschriften over het Israëlitische volk (de Hebreeërs) en de speciale relatie van de Israëlieten met God. Het beschrijft de belangrijkste feiten van hun geschiedenis, van hun afstamming tot hun leven in ballingschap en hun terugkeer naar het beloofde land Kanaän. Hun geschiedenis speelt zich vooral af in een streek ten oosten van de Middellandse Zee, bekend als de ‘Vruchtbare Halvemaan’. Dit gebied strekte zich uit in een boog die van het zuiden van Mesopotamië omhoog liep en dan via Kanaän omlaag tot in Noord Egypte.
v De volgende 12 boeken en 4 Apocriefen zijn Geschiedenis boeken en die zijn: Jozua, Richteren, Ruth, 1 en 2 Samuël, 1 en 2 Koningen, 1 en 2 Kronieken, Ezra, Nehemia, Ester en de 4 Apocriefen zijn: Tobit, Judith, 1 en 2 Makkabeeën.
v De volgende 5 boeken en 2 Apocriefe zijn de boeken van de Wijsheid en die zijn: Job, Psalmen, Spreuken, Prediker, Hooglied en de 2 Apocriefen zijn: Wijsheid en Wijsheid van Jezus van Sirach.
v De volgende 17 boeken en 1 Apocrief zijn de Grote en kleine Profeten en die zijn: Jesaja, Jeremia, Klaagliederen, Ezechiël, Daniël, Hosea, Joël, Amos, Obadja, Jona, Micha, Nahum, Habakuk, Zefanja, Haggaï, Zacharia, Maleachi en de Apocrief is Baruch.
De eerste 5 boeken zijn door Mozes geschreven door inspiratie van de Heilige Geest. De laatste samenvatting van het boek Deuteronomium is waarschijnlijk na Mozes' dood door Jozua werd erbij geschreven.
Ø Genesis is een verslaglegging van Gods schepping van de wereld en Zijn verlangen naar een volk dat Hem aanbidden wil. Het is geschreven voor het volk Israël en is gedateerd 1450-1410 voor Christus. Begint bij de schepping en gaat tot aan het verhaal van Jozef en het overlijden van zijn vader Jacob in Egypte.
Ø Exodus is een verslaglegging van de gebeurtenissen rond Israël's bevrijding uit Egypte en ontwikkeling als volk. Het is geschreven in dezelfde tijd als het boek Genesis. In Exodus worden meer wonderen vermeld dan in enig ander boek van het O.T. Hier ook staan de Tien Geboden.
Ø Leviticus Handboek voor de priesters en Levieten, waarin hun godsdienstige taken staan omschreven, maar ook voor de rest van het volk Israël een leidraad voor een heilig leven. Gedateerd 1445-1444 voor Christus. Heiligheid wordt 152 maal genoemd, vaker dan in enig ander bijbelboek.
Ø Numeri Vertelt hoe Israël zich voorbereidde om het beloofde land binnen te gaan, hoe ze zondigden en gestraft werden en het steeds opnieuw proberen. Het is geschreven voor het volk Israël. Is geschreven in dezelfde tijd als Genesis en Exodus. De laatste stap om het beloofde land binnen te treden is de rivier de Jordaan over te steken. (Doopsel)
Ø Deuteronomium Het volk herinnert aan wat God heeft gedaan en het aanmoedigen zich opnieuw persoonlijk aan Hem toe te wijden. Geschreven ook door Mozes met uitzondering van de laatste samenvatting die waarschijnlijk na Mozes' dood door Jozua werd geschreven. Het is geschreven voor de nieuwe generatie van Israël die op het punt staat het beloofde land binnen te gaan. Gedateerd 1407-1406 voor Christus.
Het tweede deel van het O.T., de historisch boeken, wordt gevormd door de boeken Jozua, Rechters, Ruth, Samuël en Koningen. De Hebreeuwse traditie geeft aan deze groep de verzamelnaam "Vroege Profeten", omdat Samuël, Natan, Elia en Elisa in deze boeken een zeer belangrijk rol spelen.
HET NIEUWE TESTAMENT
v 4 Evangelies: Matteüs, Markus, Lukas en Johannes.
v Handelingen van de Apostelen. (El E-Praxis)
v 14 Brieven van Sint Paulus aan : de Romeinen, 2 aan de Corinthiërs, de Galáten, de Efeziërs, de Filippenzen, de Kolossenzen, 2 aan de Thessalonicenzen, 2 aan Timotheüs, Titus, Filémon en aan de Hebreeën.
v 7 Algemene brieven (Katholikon): Jakobus, 2 van Sint Petrus, 3 van Sint Johannes en 1 van Sint Judas.
v De Openbaring geschreven door Sint Johannes, de evangelist
Alle vier de evangeliën geven het leven en onderwijs van Jezus weer. Maar ieder boek richt zich op een uniek onderdeel van Jezus en Zijn karakter.
Ø Matteüs Schrijft dat Jezus de Messias is, de eeuwige Koning. Is geschreven door Matteüs vooral voor de Joden waarschijnlijk tussen 60 en 65 na Christus. Het vormt de schakel tussen het O. T. en het N. T., omdat de bijzondere nadruk ligt op de vervulling van de profetieën. Schrijft meer over de preken en woorden van Jezus.
Ø Markus Verslaglegging over het leven van Jezus, Zijn werk en Zijn onderwijs. Jezus de dienstknecht van God. Geschreven door Markus in Rome voor de Romeinen, tussen 55 en 65 na Christus. Het is de eerste geschreven Evangelie. De andere Evangeliën citeren maar liefste 31 verzen uit Markus. Hij schrijft meer wonderen dan enig ander Evangelie. Dus nadruk op de wonderen en daden van Jezus.
Ø Lukas Een betrouwbaar verslag van het leven van Jezus en Hem laten zien als de volmaakte mens en Verlosser. Geschreven rond 65 na Christus door Sint Lukas. Sint Lukas was een Griekse arts en een bekeerde heiden. Hij is de enige schrijver in het N.T., waarvan bekend is dat hij niet Joods was. Hij was een goede vriend en een reisgezel van Paulus. Lukas beschrijft het werk van onze heer Jezus, Zijn prediking en genezingen en onderstreept Zijn compassie met armen en hulpbehoevenden. Hij schreef ook Handelingen dat aansluit op zijn evangeliebeschrijving. De meeste uitgebreide Evangelie. Woordengebruik en stijl tonen dat de schrijver en ontwikkeld man was. Hij verwijst geregeld naar ziekten en diagnoses. Hij besteedt veel aandacht aan de omgang van Jezus met mensen, legt nadruk op gebed, wonderen en engelen en geeft vrouwen een belangrijke plaats.
Ø Johannes Het doel is het bewijs leveren dat Jezus de Zoon van God is en die in Hem gelooft, eeuwig leven zal hebben. Het Evangelie is geschreven voor christenen over de hele wereld, waarschijnlijk tussen 85 en 90 na Christus door Johannes de apostel en theoloog, zoon van Zebedeüs, broer van Jakobus. Hij beschrijft maar acht wonderen waarvan zes alleen in Johannes staan. Het boek is voor 90% uniek t.o.v. de andere evangeliën. Het bevat geen geslachtsregister of verslag van de geboorte van Jezus. Zijn kindertijd, verzoeking, verheerlijking, aanstelling van de discipelen, gelijkenissen, en evenmin de Hemelvaart. Johannes wordt traditioneel gelijkgesteld met de apostel ‘die Jezus liefhad’. Zijn evangelie richt zich op Jezus’ goddelijkheid en bevat geen parabels. Johannes gebruikt symbolische contrasten om zijn bedoelingen te verduidelijken. Volgens Johannes duurde Jezus’ zendingstijd drie jaar, aangezien hij drie paasfeesten vermeldt.
Ø Handelingen Het vastleggen van een betrouwbaar verslag van het ontstaan en de groei van de kerk. Het is het vervolg op het evangelie van Lukas geschreven tussen het jaar 63 en 70 na Christus door Lukas aan Theofilus. Omdat het zo abrupt eindigt, wordt de indruk gewekt dat Lukas van plan was een derde boek te schrijven, waarin hij zijn verslag zou voortzetten.
Ø Openbaring Geschreven op het eiland Patmos rond het jaar 95 na Christus door dezelfde Johannes, die het evangelie geschreven heeft, voor de zeven kerken in Azië en alle gelovigen elders. De meeste theologen geloven dat de zeven kerken, waaraan Johannes schrijft, leden onder keizer Domitianus in de jaren 90-95. Kennelijk hadden de Romeinse autoriteiten Johannes verbannen naar het eiland Patmos, voor de kust van Azië. Johannes die de Mens geworden woord van God met eigen ogen had gezien, krijgt daar een visioen van de verheerlijkte Christus. God openbaart hem ook wat in de toekomst zal gebeuren: het Grote oordeel en Gods uiteindelijke overwinning op het kwaad.